Altijd leuk?

Vaak krijg ik de vraag of ZZP’en echt zo leuk is als wat ik schrijf. Ik beantwoord dit altijd met een volmondige ‘ja’. Maar natuurlijk zijn er ook dingen die niet zo leuk zijn. Maar is dat niet in elke baan zo? Laatst had ik weer zo’n ervaring waarvan ik denk: ‘had ik nou maar gewoon bij een schoolbestuur gewerkt’. De situatie was zo dat een directeur graag van mijn diensten gebruik wil maken. Maar puntje bij paaltje was het lastig qua betaling. Dat onderhandelen is echt een aspect van ondernemerschap waar ik geen energie van krijg maar wat ik wel moet doen. Voor niets gaat de zon op toch? En daarbij komt ook dat ik verder alles zelf betaal: pensioen, verzekering, nascholing. En als ik niet werk door bijvoorbeeld ziekte, krijg ik ook niets. En als ik dan hoor dat het bestuur van die betreffende school wel met detacheringsbureaus werkt, ben ik er wel 'klaar' mee. Ik werk juist bewust zelfstandig om op die manier geld in het onderwijs te houden! 

Daarnaast vind ik het doen van de administratie niet vervelend maar ook niet het leukste. En dat komt er echt nog bij. En het 'rotste' vind ik wel dat als een opdracht tegen het einde loopt, je altijd weer moet afwachten of het lukt om een nieuwe opdracht te krijgen. Dat geeft een bepaalde spanning wat aan de ene kant heel prettig is maar aan je aan de andere kant heel zenuwachtig van wordt. 

Op dit moment heb ik twee super leuke, interessante opdrachten maar bij één opdracht krijg ik niet de hele dag vol. Ik vermaak me altijd wel hoor maar toch voelt dat heel tegenstrijdig. Het liefst wil je alle beschikbare uren benutten. En dat wisselt wel. De ene periode heb ik het ontzettend druk en een andere periode is het wat rustiger. Ik ga dan ook uitzoeken wat ik nog kan doen in deze uren. En juist dat maakt dat je creatief blijft! 

Maar dat alles neem ik voor lief voor wat mijn werk nu inhoud. Ik heb het al vaker geschreven dat ik het juist goed door telkens op een andere plek te zijn, te leren van andere mensen. Ik vind het leuk om mijn netwerk te vergroten. Telkens met een andere populatie werken triggert mij naast de verschillende werkzaamheden.
Dat alles maakt dat ik nog steeds positief sta tegenover de keuze die ik gemaakt heb.