Het is maandagochtend en ik ben thuis. En dat voelt gek. Maar ik weet dat het goed is en dat het nu ook mag. Ik ben namelijk 36 weken zwanger en het is tijd voor rust (als ik dat zo mag geloven vanuit de berichten die ik rondom zwangerschap elke week krijg).
Het voelt gek om het werk los te laten terwijl je het nog zo naar je zin hebt en er ook nog verschillende werkzaamheden te doen zijn. Gek, omdat ik me nog heel goed voel en nog wel even verder zou kunnen (gelukkig!), en gek omdat ik in de afgelopen anderhalf jaar iets hebt opgebouwd waar ik dagelijks mee bezig ben geweest en dat nu voor een poosje moet los laten. De aandacht gaat verschuiven naar iets heel anders. En ik kijk er naar uit, maar het brengt ook een onzekerheid met zich mee, want hoe gaat het straks als de kleine er is? Pak ik dan de werkzaamheden 'zo weer op'? Of moet ik een andere weg in gaan slaan? De tijd zal het leren en ik heb me voorgenomen om me er maar niet te druk om te maken.
We hebben het in ieder geval goed 'gepland' zo midden in de zomervakantie. Daarna kan alles in onderwijsland rustig opstarten en zodra de hectiek weer begint hoop ik er weer zijn. Ik zal van me laten horen als ik weer van de partij kan zijn!
Voor aankomende week heb ik nog wat dingen staan om af te ronden, gewoon lekker vanuit huis. Vorige week heb ik al de projecten afgerond waar ik op locatie werkzaam was. Wederom verwend met bloemen, leuke cadeautjes (vooral voor de kleine) maar het mooist waren de fijne woorden die ik ontving. Daar kan ik voorlopig weer op vooruit!
Ik wens iedereen een fijne zomer toe, met volop gezondheid. Geniet van alles en elkaar. Dat gaan wij hier ook doen!
Reactie plaatsen
Reacties