Finishen is winnen!

Finishen is winnen was mijn motto tijdens de halve marathon van Leiden. En hoe! In een tijd van 1 uur en 54 minuten kwam ik over de finishlijn! Wat was het een fantastische ervaring. En deze ervaring wil ik graag met jullie delen:

Ik kon de slaap niet goed vatten in de nacht van zaterdag op zondag. Ik had best wat spanning; ik zag ook wel wat op tegen de loop. Niet omdat ik geen zin had maar ik was toch wel bang dat de spier, of ik zelf, het niet zou redden en ik dan ergens midden in de polders kwam stil te staan. En wat dan?! Na een goed ontbijt zijn we op de 'gewone' fiets gestapt richting Leiden. Je auto kan je er toch niet parkeren en zo zijn de spieren alvast wat opgewarmd. We deden mee met het Dehaco Sportteam en dus konden we terecht in de stadsgehoorzaal. Het is daar altijd goed geregeld: hapje, drankje, bagageopslag. Rustig hebben we de nummers opgespeld en zijn we met het team op de foto gegaan. 
We startten in startvak B dus fijn vooraan. Hierdoor hadden we weinig minder snelle lopers voor ons wat toch wel prettiger loopt. De start ging prima en al na een kilometer zat ik in een goed ritme. Wellicht iets te hard maar het voelde goed. Tot 6 kilometer had ik nergens last van. Maar toen begon de spier toch wel wat tegen te sputteren. 15 kilometer is dan nog best ver. Maar het bleef bij sputteren en echt pijnlijk werd het niet. Gelukkig maar! Hierdoor kon ik in mijn ritme blijven lopen maar heb ik het tempo wel iets laten zakken. Dit heb ik tot 18 kilometer goed vol kunnen houden. Het plan was om de laatste drie kilometer weer naar het starttempo te gaan maar telkens als ik op mijn sporthorloge keek, ging ik langzamer i.p.v. sneller. Jammer! Maar ik zag wel in dat als ik zelfs zou gaan lopen nog een tijd binnen de 2 uur zou halen. Dat deed me besluiten om gewoon door te hobbelen en te genieten van de mensen aan de kant en de leuke muziekbandjes.  
En dan komt de finish in zicht. Dat geeft toch wel een euforisch gevoel! Drie weken geleden had ik niet verwacht dat ik zo 'gemakkelijk' over de streep zou gaan! En dan ook nog onder de 2 uur! Mijn dag kon niet meer stuk!
Met het team hebben we nog even op het terras gezeten maar al snel werd het koud. En we moesten ook nog op de fiets terug naar huis. Dat ritje terug was best pittig. Windje tegen en toch wel vermoeide benen. Ook vandaag voelden de benen zwaar en heb ik behoorlijk spierpijn. Als ik eenmaal aan het lopen ben gaat het wel weer, maar voordat ik op gang ben..! 

Ik kijk terug op een fantastische loop. Het is een feestje om in Leiden te lopen. Mijn doel om een keer de 21 kilometer te volbrengen is behaald. Ik had nooit gedacht ooit eens zo'n afstand te lopen. Het volgende doel een hele marathon? Zeg nooit nooit!